Horfin þú ert

Horfin þú ert
úr lífi mínu
þú munt ei framar dvelja mér hjá
ég gleymi þér ei
ég man unz ég dey
þær stundir er áttum við tvö.

Ég gaf þér allt
sem gefið gat ég
þú gafst mér þig, nú sakna ég þín
ég kalla´upp þitt nafn
en fæ ekkert svar
ég veit þetta´ er þýðingarlaust.

Minningar sækja að mér
að lokum ruglast mitt geð.

Ég átti þig
að öllu leyti
við lögðum hornstein lífi´ okkar að
en örlögin köld
þau sýndu´ á sér völd
ég fæ þig ei framar að sjá.

Ég rifja´ upp minningasjóð
örara rennur mitt blóð