Hús við Hávallagötu

Mig dreymir, dreymir
dýrð hins liðna dags,
hin dularfullu orð,
hinn dimma hlátur,
hið hvíta ljós,
sem streymdi gegnum strætin,
hið hvíta ljós.

Mitt auga leit
tvær elligular hendur.
Og lítið, fátækt barn
með bláar varir
brosti til mín yfir garðsins vegg.